ഇപ്പൊ എന്റെ നെഞ്ചില്‍ തീയാണ്‌. കഴിഞ്ഞ രണ്ടാഴചയായി അവള്‍ എന്നോട്‌ മിണ്ടുന്നില്ല. എന്താണ്‌ കാരണം എന്നറിയില്ല. എന്നെ കണ്ടാല്‍ അവള്‍ മാറി നടക്കും. വഴിയില്‍ ഞാന്‍ അവളെ കാത്തു നില്‍ക്കുന്നുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായാല്‍ പിന്നെ അവള്‍ ആ വഴി വരില്ല. അവളുടെ ക്ലാസിന്‍ മുന്നില്‍ പോയി നിന്നു നോക്കി…(ഞാനും അവളും പത്താം തരത്തില്‍ പഠിക്കുന്നു.പക്ഷേ ഒരേ ക്ലാസ്‌ അല്ല. അവളുടേത്‌ വേറെ ബാച്‌ ആണ്‌) അവള്‍ പരീക്ഷയെഴുതുന്ന ഹാളിന്റെ വരാന്തയില്‍ പോയി കാത്തിരുന്നു. എന്നിട്ടും അവള്‍ പിടി തന്നില്ല. എന്തോ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം എന്റെ സ്നേഹത്തിനു നേരേ കാര്‍ക്കിച്ചു തുപ്പാന്‍ മാത്രം എന്തുണ്ടായി? ആ സമയം എനിക്ക്‌ SSLC പരീക്ഷ നടക്കുകയാണ്‌. പക്ഷേ പരീക്ഷയുടെ ചൂടൊന്നും അപ്പൊ എന്റെ തലയില്‍ കേറിയില്ല. അവളുടെ അവഗണന എനിക്ക്‌ സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറത്തായിരുന്നു.ഒരു പോലീസുകാരന്റെ മകളെ സ്നേഹിച്ചതിന്‌, എന്നേക്കാളും 2 വയസ്സ്‌ മൂപ്പുള്ള പെണ്ണിനെ സ്നേഹിച്ചതിന്‌ ദൈവം എന്നെ ഇങ്ങനെ പരിക്ഷിക്കുകയാണോ? (അസുഖം മൂലം 2 വര്‍ഷത്തെ പഠിത്തം അവള്‍ക്ക്‌ മുടങ്ങിയിരുന്നു) എന്ന് ഞാന്‍ അലോചിച്ചുപോയ്‌.
ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ നേരത്തേ തന്നെ പരിക്ഷ എഴുതിക്കഴിഞ്ഞ്‌, വഴിയില്‍ കാത്ത്‌ നിന്നു. അവള്‍ കാണാതെ. അടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് അടുത്തേക്ക്‌ ചെന്നു. എന്നെ കണ്ടതും തല താഴ്തി അവള്‍ നടന്നു. പക്ഷേ ഞാന്‍ തടഞ്ഞു.
“പോകാന്‍ വരട്ടെ. എന്താ നിനക്ക്‌ പറ്റിയത്‌? ന്നെ ഇഷ്ടല്ലാണ്ടായോ? പറ.” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“നീ മാറി നില്‍ക്ക്‌. എനിക്ക്‌ പോകണം” അവള്‍ കുറച്ച്‌ ദേഷ്യത്തോടെയാണ്‌ പറഞ്ഞത്‌. പക്ഷേ ഞാന്‍ വിട്ടില്ല.
“ഇല്ല. നീ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞേ പറ്റൂ. എന്നെ നിനക്ക്‌ ഇങ്ങനെ മറക്കാന്‍ പറ്റുമോ? ” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
പെട്ടെന്ന് താഴ്തിപ്പിടിച്ചിരുന്ന അവളുടെ മുഖം എന്റെ നേര്‍ക്ക്‌ നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണില്‍ ഒരുമാതിരി വല്ലാത്ത ധൈര്യവും കോപവും ഒക്കെ ഉള്ള പോലെ എനിക്ക്‌ തോന്നി. ഞാന്‍ ചെറുതായൊന്ന് ഭയക്കാതിരുനില്ല.
“ഡാ.. നീ എന്നെ കെട്ടുമോ? ഇല്ലല്ലൊ? നിനക്കിഷ്ടപ്പെട്ട നിറത്തിലുള്ള ഡ്രെസ്സും ഇട്ട്‌, നിനക്കിഷ്ടപ്പെടുന്ന പോലെ ഞാന്‍ സംസാരിച്ച്‌ എത്ര കാലം? ഇതൊക്കെ ചുമ്മാ തമാശ മാത്രമല്ലെ നിനക്ക്‌? പറ.. നീ എന്നെ കെട്ടുമോ? ” അവള്‍ ചോദിച്ചു.
ഞാന്‍ ശരിക്കും ഞെട്ടി. വെറും പത്താം തരത്തില്‍ പഠിക്കുന്ന എനിക്ക്‌ അന്ന് വിവാഹം എന്ന് പറഞ്ഞാ എന്താ എന്ന് പോലും ശരിക്ക്‌ അറിയില്ല. അപ്പൊഴല്ലെ ഞാന്‍ എന്റെ വിവാഹത്തിനെ പറ്റി ചിന്തിക്കുന്നത്‌. എനിക്ക്‌ പെട്ടെന്ന് ഒന്നും പറയാന്‍ പറ്റിയില്ല. എന്റെ മുഖം ആകെ വറ്റി വരണ്ടു.
“നീ.. നീ എന്താ ഇപ്പോ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ…” ഞാന്‍ ഒരുവിധം പറഞ്ഞു…
അപ്പൊഴും അവള്‍ എന്റെ മുഖത്ത്‌ തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. ഒരുപക്ഷേ അപ്പോള്‍ ഞാനായിരുന്നു മുഘം താഴ്തി നിന്നത്‌. അവള്‍ മറ്റൊന്നും പറയാതെ അവിടെ നിന്നും പോയി. തകര്‍ന്നടിഞ്ഞ നെഞ്ചുമായി ഞാന്‍ ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പിലേക്കും.
എനിക്കൊന്നിലും ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല. എന്റെ മനസ്സ്‌ വല്ലാതെ വേദനിച്ചു. പഠിക്കാന്‍ തോന്നിയില്ല. ഒരു വിധം ദിവസങ്ങള്‍ കഴിച്ചു കൂട്ടി. കൂട്ടത്തില്‍ എന്റെ പത്താം ക്ലാസിലെ പരീക്ഷകളും. അമ്മ പറഞ്ഞത്‌ ഞനോര്‍ത്തു.. “മോനെ, ഈ പരീക്ഷയാണ്‌ നിന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട പരീക്ഷ. ഇതിലെ മാര്‍ക്ക്‌ വെച്ചാണ്‌ നിന്റെ ഭാവി തീരിമാനിക്കുന്നത്‌…” അങ്ങിനെ പലതും.
SSLC അവസാന പരിക്ഷയുടെ ദിവസം. ഞാന്‍ പരീക്ഷയൊക്കെ ഭങ്ങിയായി എഴുതിക്കഴിഞ്ഞ്‌ കൂട്ടുകാരുടെയൊക്കെ ഓട്ടൊഗ്രാഫ്‌ (ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി ഓട്ടൊഗ്രാഫിനെ പറ്റി നേരിട്ട്‌ പഠിക്കുന്നതും, ഉപയോഗിക്കുന്നതും ഈ സമയത്താണല്ലോ) വാങ്ങി എല്ലാവരോടും യാത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞ്‌ ഇറങ്ങി. കൂടെ വരാറുള്ളവന്മാരെയൊക്കെ ഒഴിവാക്കി അന്ന് ഞാന്‍ ഒറ്റക്ക്‌ ഇറങ്ങി. സ്കൂളിന്റെ വരാന്തകളിലോ.. വഴിയിലോ അവളെ കാണുമെന്ന് ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു. അവളില്ലെങ്കില്‍, അവളുടെ കൂട്ടുകാരികളിലാരെയെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ മതിയെന്നായി പിന്നെ. കാരണം അവരോടെങ്കിലും എനിക്ക്‌ അവളോട്‌ പറയാനുള്ളത്‌ പറഞ്ഞു വിടാമല്ലോ. ഞാന്‍ നടന്നു. ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്താറായി. അവളുടെ മാത്രം ഓട്ടൊഗ്രാഫ്‌ കിട്ടിയില്ല. ഇനി അവളെ ഞാന്‍ കാണുമോ എന്ന് പോലും എനിക്കറിയില്ല. ഒരു good bye എങ്കിലും പറയണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ അവളെ കണ്ടില്ല.
പെട്ടെന്ന് പിന്നില്‍ നിന്നും ഒരു ശബ്ധം. “ഡാ.. ഒന്ന് നിന്നേ…”
ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷകളോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി… പക്ഷേ അത്‌ അവളല്ലായിരുന്നു. അവളുടെ കൂട്ടുകാരി. കയ്യില്‍ ഒരു കവറും ഉണ്ട്‌.
“ദേ.. ഇത്‌ നിനക്ക്‌ തരാന്‍ പറഞ്ഞ്‌ അവള്‍ തന്നതാ. ” ആ കവര്‍ അവള്‍ എനിക്ക്‌ നീട്ടി.
“അവള്‍ പോയോ? ന്താ ഇത്‌? ” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“ആ.. അറിയില്ല. അവള്‍ ഇന്ന് പരീക്ഷ എഴുതാന്‍ വന്നില്ല. വീട്ടില്‍ എന്തോ പ്രശനം ഉണ്ടത്രേ” അതും പറഞ്ഞ്‌ അവള്‍ പോയി.
ആകാംക്ഷയോടെ ഞാന്‍ ആ പൊതി തുറന്നു നോക്കി.
എന്റെ പ്രണയത്തിന്‌ വിലയിട്ട പോലെ കുറെ ചോക്ലേറ്റുകള്‍. ഫൈവ്‌ സ്റ്റാര്‍, ഡെയറി മില്‍ക്‌, മഞ്ച്‌… അങ്ങിനെ കുറെ…
എനിക്ക്‌ അരിശവും, ദുഖവും ഒക്കെക്കൂടി വന്നു…
അവള്‍ക്കിത്രയേ ഉള്ളോ? എന്റെ സ്നേഹത്തിന്‌ ഈ ചോക്ലേറ്റിന്റെ വിലയേ ഉള്ളോ?
ഞാന്‍ അതങ്ങിനെ വിട്ടു കൊടുക്കാന്‍ തയ്യാറായില്ല. കൂട്ടുകാരന്റെ സൈക്കിള്‍ വാങ്ങി ഞാന്‍ അവളുടെ വീടിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി. അവളുടെ വീടിന്റെ മുന്നില്‍ ഞാന്‍ സൈക്കിള്‍ നിര്‍ത്തി.. ബെല്ലടിച്ചു. അവളുടെ അച്ചന്‍ പോലീസ്‌ വേഷത്തില്‍ ലാത്തിയും പിടിച്ച്‌ ഇരങ്ങി വരുമെന്ന് ഞാന്‍ നന്നായി ഭയന്നു. പക്ഷേ ആരും വന്നില്ല. അവള്‍ തന്ന ചോക്ലേറ്റ്‌ പൊതി അവളുടെ വീടിന്റെ ഗേയ്റ്റില്‍ ഞാന്‍ തൂക്കിയിട്ടു. അവളോട്‌ ഒന്നും പറയാന്‍ പറ്റാത്ത വിഷമം മൂലം രണ്ട്‌ തവണ കൂടി ഞാന്‍ ചുമ്മാ ബെല്ലടിച്ചിട്ട്‌ തിരിച്ച്‌ പോന്നു.
ആ ബന്ധം അന്നവിടെ അവസാനിച്ചു. പിന്നീടവളെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല.
പക്ഷേ കുറച്ച്‌ നാളുകള്‍ക്ക്‌ ശേഷം ഞാനവളുടെ ആ കൂട്ടുകാരിയെ വഴിയില്‍ വെച്ച്‌ കണ്ടു. അവള്‍ പറഞ്ഞറിഞ്ഞു… അവളുടെ അച്ചന്‍ ഒരു ദിവസം അവളെഴുതുന്ന ഡയറി എടുത്ത്‌ വായിച്ചു എന്നും, അതില്‍ മുഴുവനും എന്നേ കുറിച്ച്‌ മാത്രം ആയിരുന്നു എന്നും. അച്ഛന്‍ അവളെ തല്ലി… ഇനി അവനോട്‌ (എന്നോട്‌) മിണ്ടരുത്‌ എന്ന് താക്കീതും കൊടുത്തുവത്രെ. അതുകൊണ്ടാണ്‌, അച്ചനെ പേടിയുള്ളതു കൊണ്ടാണ്‌ അവള്‍ അന്നൊക്കെ എന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഒഴിഞ്ഞുമാറിയത്‌. അവസാന പരീക്ഷയുടെ അന്ന് വീട്ടില്‍ അവള്‍ എനിക്ക്‌ തരാന്‍ വേണ്ടി എഴുതിയ കത്ത്‌ അച്ചന്‍ കണ്ടു.അയാള്‍ അവളെ തല്ലി. അവളുടെ ചെവിയില്‍ നിന്നും ചോര വന്നത്രെ.അതുകൊണ്ടാണ്‌ അവള്‍ക്കന്ന് പരീക്ഷയെഴുതാന്‍ പറ്റാതെ പോയത്‌. പിന്നെ കൂട്ടുകാരിയോട്‌ പറഞ്ഞ്‌ അവള്‍ എനിക്കായി ചോക്ലേറ്റ്‌ വാങ്ങി. അതാണ്‌ ഞാന്‍ അവളുടെ വീട്ടില്‍ തന്നെ കൊണ്ട്‌ പോയിട്ടത്‌. എനിക്ക്‌ ശാപം കിട്ടിയ നിമിഷങ്ങള്‍.
അവളിന്ന് എവിടെയാണെന്നറിയില്ല. എല്ലാവരേയും പോലെ തിരക്കിന്റെ ഓളങ്ങളില്‍ പെട്ട്‌ ഒഴുകുന്നുണ്ടാവണം… ചിലപ്പോള്‍ ഒരു ഭാര്യയായി… അമ്മയായി..
No comments:
Post a Comment